Niettegenstaande de redelijk hachelijke weersvoorspellingen besloten we de rit dit keer toch doorgang te laten vinden en daar hebben we geen spijt van gehad want het weer viel formidabel mee. Zo zie je maar dat je het er soms moet op wagen om wat kilometers onder de wielen te krijgen met dit Belgische kwakkelweer. Afspraak was op de parking van het tankstation te Haasrode en daar druppelden de deenemers met mondjesmaat binnen tot we met z'n vieren waren. Terwijl we stonden te wachten of er nog moedigen kwamen passeerden er natuurlijk de nodige tankstationbezoekers waaronder een vriendelijke duozitster van een passerende Harley Davidsfondsrijder die aanbood een foto van ons gezelschap te nemen, en een stelletje bezitters van duurder vierwielig spul (Lamborghini, AMG Mercedes SLR en Audi R8) die een ritje in de Ardennen gingen plegen, waarschijnlijk aan een gezapig tempo, net als wij trouwens. Toen we na een twintig minuten te hebben gewacht wilden doorrijden kwamen de Ludo en een kameraad, op respectievelijk een 906 en een 888, ook nog aanpikken, zij het slechts tot de de Maas, dit wegens barbeque verplichtingen. Richard leidde het eerste deel van de rit tot Huy wat we bereikten via een leuke collectie kleinere wegen die ons onder andere door Burdinne voerden. In Huy pleegden we dan een pitstop waarna we kordaat richting Trois-Ponts scheurden wat we zo rond de middag bereikten. De planning was hier het middagmaal te nuttigen, maar de terrasjes zaten zodanig vol chopperrijders dat we besloten door te rijden naar Stavelot waar we een parkeerplaats vonden recht voor een lokale eetgelegenheid die best een redelijke pizza kon serveren. Van hieruit reden we naar La Gleize waar we een Tiger II bekeken die het Duitse leger in de tweede wereldoorlog hier had achtergelaten. Als sluikstort kan dit monster van 69 ton tellen. Daarna richting Stoumont en over enkele recent geasfalteerde biljartlakenvlakke wegen reden we rond Durbuy tot in Hamoir waar we de richting van Havelange namen en daarna via Ohey de vallei van de Samson bereikten. Aan de ingang van de grotten van Goyet pleegden we nogmaals een terrasje waarna we spijtig genoeg terug naar Vlaanderen afzakten met zijn overvolle snelheidsbeperkte wegenstelsel.